6 lipca 2010

Zdrada?

…z każdym łykiem whisky chciało się powiedzieć więcej, być niemal kimś innym… na chwile, na moment chociaż – w zmęczeniu codziennością, podduszony problemami piętrzącymi się aż po sufit rozglądałem się wokół oceniając świat przekrwionymi oczami. Słuchałem jej głosy, patrzałem na każdy Jej ruch co jakiś czas lekko choć coraz mniej, krzywiąc usta po kolejnym łyku.
Znam Ją od lat choć Jej uroda i ona sama jakby zapodziała się w gąszczu całej reszty i dopiero teraz, gdy siedzący przy stole przetasowali się- ktoś wstał zapalić, poszedł do łazienki etc. znalazła się tuż obok, siedząc ściskała uda, bujając lekko kolanami poprzez unoszenie się na palcach. Zaczęliśmy rozmawiać, uśmiechać się do siebie oboje chyba zmęczeni życiem, jego chwilowością i koniecznością częstszych przymusów, obowiązków niż wyborach… wśród których euforii i dawnej wolności z każdym rokiem mniej.
Usiedliśmy dalej – tylko sami, dzieląc się whisky pitą z jednej szklanki… w Jej oczach coraz wyraźniej widziałem siebie, była coraz bliżej tu i teraz ale i w sensie dużo szerszym. Piła któryś z kolei już łyk lecz tym razem zanim połknęła dotknąłem Jej ust swoim, lekko je rozchylając a Ona udała, że się nie spodziewała lecz drżenie ciała mówiło co innego… alkohol z Jej ust wlał się w moje wraz z Jej ciepłą śliną.
Objęła mnie za szyje, całując mocno…usiadła najbliżej jak się dało, moje dłonie przesuneły się po Niej, po szyi przez piersi aż do bioder. Lekko uniosła się nie przestając mnie całować, zsunęła białe materiałowe śliskie spodnie ze swoich szerokich bioder wraz z białymi bawełnianymi figami. Jej blade i gładkie uda zaprowadziły mnie do krótkich sztywnych włosków między nimi – wsunąłem dłoń niżej… przygryzła mi usta, a na dłoni poczułem wilgoć i ciepło. Jej płatki sklejone były nią w jedną podniecającą całość niczym w kwiecie…po chwili udało mi się ułożyć je na boki i wsunąć palce głęboko między nie….
Wokół nas panował półmrok, czerwcowe ciepło i odgłosy rozmów kilkadziesiąt metrów od Nas. Napiłem się.. a ona siedziała i rozmawiała z kimś tak jak wcześniej, co chwila uśmiechając się i zagadując także do mnie..panował gwar rozmów i śmiechów choć mi udało się na chwile z tego wyrwać.
Wszystko to chciałem zrobić…choć  nie powinienem. Już po drugiej trzeba wracać.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz